Rustdag

Hier zitten we dan met zijn tweetjes voor de computer in de jeugdherberg in Tours. Net alle leuke berichten gelezen en al veel geblet. Vanmorgen om 7.30 uur opgestaan,lekker uitgeslapen, wassen en ontbijten en de gebruikelijke dingen van iedere dag. Toen we om 9.30 uur op pad gingen met onze was, gebruikten we inplaats van de lift de trap. Beneden aangekomen bleek dat alle uitgangen(nood) gesloten waren en we langs daar het gebouw niet uitkonden.
Terug naar boven leek het wel of we de hoogste berg op moesten, wat is er toch met die benen van ons aan de hand? In de eerste wasserette werden we natuurlijk door het eerste het beste betaalapparaat bedonderd en waren we gelijk een Euro kwijt, waardoor Frieda naar een andere wasserette toewilde. Daar aangekomen eerst wat gediscuseerd met elkaar hoe alles nu precies zou werken zijn we toch aan de slag gegaan en was een uur later en 10 Euro armer onze was toch gedaan en lekker droog. Na het wassen in een tegenover gelegen brasserie lekker een grand cafe au lait gedronken(leuk dat Frans) en terug naar de jeugdherberg waar we nu achter deze computer zitten en genieten van de huidige techniek. Straks gaan we proberen ook wat fotos door te sturen. Voor de rest van de dag rusten, terasje, rusten en bekijken. Ons avontuur is prachtig iets wat je nooit zou willen missen, maar ook zwaar, onvoorstelbaar zwaar. Zeer kont, zere benen, zere rug, zeer hoofd. Toch ben je dat des avonds na dat je een onderkomen gevonden hebt na vijf minuten gewoon vergeten, en blijven alleen de vele mooie herinneringen. De natuur de mensen de cultuur de ontmoetingen en bovenal de wonderen, je wilt het niet missen. Soms zijn de bergen te hoog en gaan we een stukje lopen, ook zwaar, en daar schamen we ons niet voor want komen zullen we er. Trouwens de fietsende Fransen die we tot nu toe tegen gekomen zijn kun je op een hand tellen. Vanuit de werkelijk prachtig bloeiende koolzaad velden zijn we inmiddels in de eerste wijnbouwstreek terecht gekomen. Als je die onderstammetjes nu ziet staan begrijp je niet dat daar dit najaar trossen druiven aan zullen staan.
Omdat we bang zijn dat onze limit bereikt is sluiten we dit bericht af met dank aan alle volgers voor de bemoedigende reacties(want dat hebben we nodig) en de vele lieve woorden. Speciaal bedankt voor het kaartje wat we deze morgen op koninginnedag open mochten maken(Jeannette en Theo). Wij groeten jullie allen en veel liefs voor iedereen en natuurlijk in het bijzonder voor de kinderen en Moeder, wij houden van jullie. Kusjes