Vlak en zon

Zowel vandaag en gisteren ruim 80 km. gefietst.
Vandaag 84 km. gefietst in 5 uur en 33 min. op de fiets. We zijn onderweg geweest van 08.00 uur tot 16.00 uur. Ons gemiddelde lag op 15.1 km. daaraan kun je zien dat het behoorlijk vlak was. Het maximale dat we vandaag in een afdaling gehaald hebben was 42,5 km. uur, en daaraan kun je zien dat het niet alleen vlak was. Als we morgen ook 80 km. halen zitten we op 300 km van Santiago de Compostela dus dat begint aardig in de richting te komen. Toen we vanmorgen in Villacazar de Sirga vertrokken werden we uitgezwaaid door de heer Vidal waar we deze nacht geslapen hadden, en waarmee we gisteravond een grapa gedronken hadden waarvan we deze nacht sliepen als marmotten.Om nog wat extra zegen over onze tocht af te roepen waren we gisteravond naar de Mis geweest een gebeurtenis die ons deed denken aan Nederland 50 jaar geleden. Vanmorgen zijn we om 08.00 uur vertrokken en begonnen met een lichte klim richting Carrion de los Condes een belangrijke plaats aan de camino, wat onder meer blijkt uit het feit dat wij daar de gelegenheid hadden om onze financiele situatie middels de muur weer wat ruimer te maken. Na eerst even een probleem te hebben met de route waren we uiteindelijk goed op pad. Het weer was geweldig temperatuur op dat moment 12 tot 14 graden en een heerlijk zonnetje. Al snel passeerden we klooster van San Zoilo waar vroeger vele pelgrims onderdak vonden en wat nu grotendeels een zeer luxe hotel is wat voor de meeste pelgrims buiten bereik ligt.
Even buiten Carrion de los Condes kwamen we op een prachtige asfalt weg heerlijk om te fietsen en zonder auto´s, onze tocht verliep als een speer. Echter Peter had zich niet goed voorbereid en niet goed genoeg op de kaart gekeken want die asfalt weg werd op een gegeven moment een grindweg, van een kwaliteit zoals je ze in Nederland niet meer vindt, en 8 km. lang. Op deze weg zijn we denken we 200 pelgrims te voet gepasseerd waarvan de een links en de ander rechts liep. Zoals altijd op een grindweg liggen de beste stukken aan beide buiten kanten en het slechtste in het midden. Wij werden daarddoor met regelmaat gedwongen het midden op te zoeken waardoor overeind blijven al bijna onmogelijk was laat staan fietsen.
Aan het eind van dit stuk, we waren inmiddels 20 km. gevorderd en het was 10 uur lag er gelukkig een mogelijkheid voor een grande cafe con leche met een heerlijke tortila.
Na de koffie verder voor het volgende traject. We fietsen op dit moment op de Spaanse hoogvlakte bijna net zo vlak als Zeeuws Vlaanderen echter het ligt tussen de 800 en 900 meter hoog. Het zijn allemaal uitgestrekte akkers met allerlei graan soorten erg groen maar voor de rest ook erg kaal. Sinds gisteren zien we in de verte aan onze rechterhand dus in het noorden weer bergen met sneeuw op de toppen. Vreemd als je bedenkt dat we die een aantal dagen geleden aan onze linkerkant zagen dus in het zuiden. We fietsen dus in feite tussen twee hoge bergketens in beiden hier en daar bedekt met sneeuw. Inmiddels is de temperatuur behoorlijk opgelopen en schijnt de zon fel, wai Frieda doet besluiten de fles met zonnebrandcreme nog eens boven water te halen en nog eens heerlijk te smeren. Weer helemaal op het ergste voorbereid vervolgen we onze tocht over lange rechte wegen die soms recht naar de hemel leiden, met regelmaat passeren we mooi gerestaureerde kerken kloosters of kastelen, altijd veels te groot voor de paar huizen die er bij staan. Wat hier boven op die Spaanse hoogvlakte opvalt is dat alles de laatste jaren nieuw is aangelegd en er weinig is dat echt authentiek lijkt.Oneindig lange grindpaden naast asfaltwegen met aan een zijde jonge boompjes. Frankrijk was wat dat betreft een ander paar schoenen.
Om 13.30 uur komen we aan in El Burgo Ranero waar we neerstrijken op een heerlijk terras om te genieten van ons welverdiende menu del dia. Inmiddels hebben de wandelaars de pijp al aan Maarten gegeven en zitten zoals het een goed pelgrim betaamt luidruchtig te genieten van die grande potten bier. We worden op het terras aangesproken door een Spaanse priester die vraagt waar we vandaan komen en vervolgens tegen ons in het Duits begint. Hij is er pastoor over 9 dorpen en doet er met regelmaat El Burgo Ranero aan om met de Pelgrims te spreken. Hij overhandigt ons een pelgrimsgedicht en zegent ons voor de rest van de reis.
Om 14.30 uur zetten we onze tocht voort nadat Frieda eerst in een winkeltje nog een nieuwe pot zonnebrandcreme factor 40 gekocht heeft, net zo belangrijk als water op dit moment. Om 15.30 uur bereiken we onze bestemming in Mansilla de las Mulas waar we een kamer vinden in een Hostal. Nadat we onze fietsen in de hal hebben gestald en onze tassen op de kamer gezet hebben besluiten we om eerst een heerlijke pot bier te gaan drinken. Als dan blijkt dat er in de bar ook nog een computer staat is dat de reden dat we op dit moment nog ongewassen aan het schrijven zijn naar al onze liefhebbers. Morgen proberen we nogmaals 80 km. te maken waardoor het de allerlaatste dag wat korter wordt en we in Santiago wat meer tijd hebben. Morgen is het nog behoorlijk vlak en we fietsen dan tot aan Astorga wat ligt aan de voet van de berg van 1500 meter hoog waarop het Cruz de Ferro staat waar we ons steentje uit Zeeuws-vlaanderen voor jullie allemaal gaan achterlaten. Fijn dat jullie aan ons denken wij denken ook aan jullie met name aan Herma en Paul en Jeanette en Theo die deze maand ook hun huwelijksdag gevierd hebben. Morgen op de verjaardag van Pa Impens gaan we een kaarsje voor hem branden. We gaan na deze overwegingen ons bericht beeindigen en proberen om nog wat foto´s op de site te krijgen. Heel veel liefs van Frieda en Peter uit het toch wel erg verre Spanje.