Dag 14; vrijdag 1 mei 2009

Vanavond kregen alle kinderen een sms met erin: Hebben een slaapplaats gevonden in Chatellerault 80 km gefietst. Roelie belt over 2 uur. Mama en papa.

Het was toen kwart voor 8, nog 2 uur wachten! He he 10 uur dan maar snel bellen. Mama nam op en was weer super tevreden over de kamer waar ze vannacht gingen slapen. Ze hadden een hemelbed, een mooi houten keuken en er waren mooie, gekleurde tegelwerkjes zoals de achterkant van het aanrecht en een bijpassende tafel.

Ze zaten aan de rand van een dorp maar het B&B en was moeilijk te vinden. Ze hadden al menig rondje gefietst en de eigenaren hadden al een aantal keer gebeld waar ze bleven. Toen ze eindelijk om 20:45 uur aankwamen stond de eigenaresse al door het raam te zwaaien. En wat liepen daar rond? Twee Border Collies!

Mama was gelijk benieuwd hoe het met onze aanwinst ging. Nou gelukkig hebben we een braaf baasje die ’s nachts braaf slaapt! Verder vertelde mama dat ze goed konden communiceren met de mensen in het Engels. Mama dacht dat ze van Engelse afkomst waren. Zelfs mama durfde met ze te praten in het Engels, aan het Frans begon ze nog maar niet.

Vanmorgen zagen ze een Pelgrim die te voet vertrok en een stukje werd weg gebracht door familie. Daar hadden papa en mama veel ontzag voor want wat die allemaal mee droeg op zijn rug. Dat was een hele hoop.

Vandaag zagen ze veel lelietjes van dalen waar mama van denkt dat die horen bij de feestdag van 1 mei en in Pussigny werd een rommelmarkt opgebouwd.

Om 15:00 uur kwamen ze eigenlijk al op hun eindbestemming van die dag aan. Daar hebben ze geluncht en gezocht naar een slaapplaats. Daar was niets te vinden. Toen stelde mama voor om verder te fietsen want ze kon nog wel een stukje. Uiteindelijk kwamen ze bij een kerk en belde aan. Niemand deed open. Ze hoorden dat er gestofzuigd werd dus wachten ze tot het stil was. Daarna belde ze weer aan en er werd open gedaan. De pastoor was er niet maar ze mochten wachten. Ze hebben een half uur gewacht en om 19:00 uur was de pastoor aanwezig. Hij heeft toen geholpen met het zoeken van een slaapplaats.

Ze zitten nu tussen Pussigny en Poitiers. Papa en mama willen de aankomende dagen wat extra kilometers fietsen zodat ze weer op schema komen. In plaats van de verwachte 80 kilometer hadden ze op de teller 93 kilometer gefietst.
Ze hadden vanavond in de Flush gegeten een soort grote Mac Donald. Maar dan met “normaal” eten. Friet, salade en biefstuk. Papa een heerlijke dame blanche als toetje en mama een cappuccino. Volgens mij eten die elke dag friet!!!

De heuveltjes beginnen weer te komen maar zijn nog niet zo stijl als in Noord-Frankrijk. De komende tijd hebben ze het nog makkelijk. Papa merkte na 800 kilometer in de benen dat ze toch zo’n 2 a 3 kilometer harder fietsen als daarvoor thuis.
Iedereen kreeg weer een berg met groetjes!

Groetjes Mark & Roelie,
Pepper en Lef.