Dag 16; zondag 3 mei 2009
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Peter en Frieda
03 Mei 2009 | Frankrijk, Angoulême
Wij zijn na 102 km aangeland in hotel Antoine in Angouleme. Wat een dag. Antonie wil jij bellen. Mama en papa.
Verzonden 20:40:25 03/05/2009
Dit bericht ontvingen we vandaag. Direct heb ik het nummer gebeld van hun franse GSM-kaart. Geen gehoor. Direct werd ik doorgeschakeld naar een franse voice- mail. Hum? Heb ik wel het goede nummer gebeld. Even controleren en nog eens proberen, weer de voice- mail. Dan maar een SMS-je naar pa zijn NL nummer. Ik krijg bericht terug,”Batterij was leeg. Bel maar op eigen no”.
Ze zijn aangekomen in een hotel. “Doe maar luxe”, zeg ik. Pa verteld dat de jeugdherberg waar ze eigenlijk wilden slapen gesloten was, of waarschijnlijk verhuurd aan een groep roeiers, want er staan allemaal roeiboten bij de herberg en er hangt een briefje aan het raam waar “zoiets” opstaat.
Ze zijn doorgefietst naar een soort VVV, berg op. Hier een hotel gevonden en gebeld. Ze konden komen om te slapen. Ze spraken bij het treinstation af om vandaar verdere instructies te krijgen om naar het hotel te rijden. Pa dacht bij zichzelf, dat vinden we zo ook wel. Na weer een paar kilometer rond gefietst te hebben zijn ze bij een hotel aangekomen. Het verkeerde en gesloten! Nu besloten ze toch maar de weg nog eens te vragen. Bij een pizzakoerier weten ze altijd de weg was hun gedachte en zo hebben daar de weg gevraagd. Het uitleggen was wat moeilijk dus besloot de pizzakoerier ze voor te rijden. Aangekomen hebben ze maar een pizza besteld, want die van gister was goed bevallen.
102 kilometer???
De conditie gaat goed vooruit. Na een zware klim zijn ze volledig buiten adem, maar na een minuut of twee hersteld en weer aan het fietsen. Nee hoor die 102 km van nu, gaat net zo makkelijk als de 60 km van de eerste etappe.
Vele groeten voor iedereen van pap en mam
Antonie, Martien, Anne-Lise en de dogs
Verzonden 20:40:25 03/05/2009
Dit bericht ontvingen we vandaag. Direct heb ik het nummer gebeld van hun franse GSM-kaart. Geen gehoor. Direct werd ik doorgeschakeld naar een franse voice- mail. Hum? Heb ik wel het goede nummer gebeld. Even controleren en nog eens proberen, weer de voice- mail. Dan maar een SMS-je naar pa zijn NL nummer. Ik krijg bericht terug,”Batterij was leeg. Bel maar op eigen no”.
Ze zijn aangekomen in een hotel. “Doe maar luxe”, zeg ik. Pa verteld dat de jeugdherberg waar ze eigenlijk wilden slapen gesloten was, of waarschijnlijk verhuurd aan een groep roeiers, want er staan allemaal roeiboten bij de herberg en er hangt een briefje aan het raam waar “zoiets” opstaat.
Ze zijn doorgefietst naar een soort VVV, berg op. Hier een hotel gevonden en gebeld. Ze konden komen om te slapen. Ze spraken bij het treinstation af om vandaar verdere instructies te krijgen om naar het hotel te rijden. Pa dacht bij zichzelf, dat vinden we zo ook wel. Na weer een paar kilometer rond gefietst te hebben zijn ze bij een hotel aangekomen. Het verkeerde en gesloten! Nu besloten ze toch maar de weg nog eens te vragen. Bij een pizzakoerier weten ze altijd de weg was hun gedachte en zo hebben daar de weg gevraagd. Het uitleggen was wat moeilijk dus besloot de pizzakoerier ze voor te rijden. Aangekomen hebben ze maar een pizza besteld, want die van gister was goed bevallen.
102 kilometer???
De conditie gaat goed vooruit. Na een zware klim zijn ze volledig buiten adem, maar na een minuut of twee hersteld en weer aan het fietsen. Nee hoor die 102 km van nu, gaat net zo makkelijk als de 60 km van de eerste etappe.
Vele groeten voor iedereen van pap en mam
Antonie, Martien, Anne-Lise en de dogs
-
06 Mei 2009 - 11:46
Therese:
nu wordt het tijd voor een foto pauze,ik wil het ook ZIEN!knuffel -
06 Mei 2009 - 12:42
Agnes En Piet:
Lieve Frieda en Peter,
Met stijgende belangstelling volgen we jullie wederwaardigheden en verrichtingen in het Franse land.
Niet dat we jullie onderschatten, maar jullie verrassen ons steeds meer door zo op schema de inspanningen op de fiets te trotseren. Al zou het, wat ons betreft, echt niet zo erg zijn als jullie dat schema niet helemaal zouden kunnen aanhouden, naarmate het lichaam meer en meer gaat protesteren tegen jullie doorzettingsvermogen.
Maar goed, jullie zijn nu al zo ver en jullie schrijven bovendien dat de conditie steeds beter wordt (zoals dat ook gebeurt met wielrenners in de Tour de France; wat is trouwens het verschil?), jullie gaan dat gewoon met glans halen! Naarmate jullie beter fietsen, stijgt onze bewondering.
Heel veel succes verder en geniet er samen ook van!
Groetjes,
-
06 Mei 2009 - 13:23
Johan:
102 kilometer en dan ook nog af en toe een bergje op, knappe prestatie voor een vutter.
Nog vele mooie dagen toegewenst, groetjes Johan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
